Aardbei

Aan de kassa van de Colruyt zet ik mijn eenjarige dochter in het stoeltje van de winkelkar. Gebiologeerd bestudeert ze alle spullen die de kassierster scant en in de kar legt. Plots zet de kassierster het bakje met aardbeien nét iets te dicht bij de kleine klauwtjes van mijn dochter. Ik kan nog niet tot drie tellen of er zit een aardbei in haar mond. Geen probleem, denk ik bij mezelf. Het is maar fruit.
Anderhalve minuut later ben ik een rode, plakkerige peuter in mijn auto aan het hijsen. Twee geplette halve aardbeien vallen en passant op de grond. En dat groene kroontje van die aardbeien? Ik ga ervan uit dat dat vlot verteert.